Jedziemy do Caye Caulker

O dziwo pospalismy prawie do 9. Od razu sie spakowalismy. W porownaniu do tego co bylo na poczatku, pakowanie i rozpakowywanie wcale mnie juz nie meczy. Jeszcze w Gwatemali na sama mysl robilo mi sie nie dobrze a teraz raz dwa i gotowe. Bardzo dobrze sprawuje sie plecak. Otwieranie od przodu bardzo usprawnia i przyspiesza caly proces. O 11 bylismy juz w autobusie do Belize City gdzie po okolo 1.5h podrozy przesiedliśmy sie do wodnej taksowki. Samo Belize City wygladalo bardzo obskurnie i niebezpiecznie, dobrze ze nie musielismy zbyt duzo tam chodzic. Kupilem sobie zestaw witamin bo moze przez jakies niedobory tak ciagle chce mi sie spac. Podroz lodka nie zajela zbyt dlugo i dotarlismy na miejsce. W Belize piekne jest to ze odleglosci sa naprawde male i podrozowanie z jednego konca kraju na drugi (w poprzek) nie zajmuje 2 dni. Jak tylko wysiadlismy przyczepil sie do nas jakis miejscowy menel ktory za wszelka cene chcial nam pomoc znalesc jakis hostel. W koncu sie odczepil jak widzial ze z Polakami nie wygra. Przemek zostal z plecakami a ja poszedlem na maly rekonesans. Ceny wahaly sie od 30 do 100 miejscowych dolarow, oczywiscie wybralismy ten za 30 czyli 15 dolarow amerykanskich. Pozatym ze mieszkamy na samym koncu wyspy tuz obok lotniska, wszystko jest OK. W naszej kabinie mamy kibel i prysznic takze zyc nie umierac. Zostawilismy rzeczy i poszlismy sie przejsc zbadac teren. Przejscie do konca wyspy zajelo nam jakies 30 minut. Wzdloz wyspy ciagna sie dwie glowne drogi pokryte bialym piaskiem przy ktorych jest mnostwo barow i restauracji oraz sklepow z pamiatkami. Od rauz stwierdzilismy ze Caye Caulker jest mieszanka Roatanu z Utila. Panuje totalny luz, jednym z miejscowych sloganow jest „walk slow”. W drodze powrotnej kupilismy popity do procentow zakupionych dzien wczesniej w celu zrobienia malgo bifora. Skonczylo sie jednak na tym ze zostalismy w domu i nigdzie nie wyszlismy.

Komentarze (0)